"Əli Kərimli də, İsa Qəmbər də müxalifətçiliyə gəlir mənbəyi kimi baxırlar"
"Radikal müxalifət liderləri ancaq demaqogiya ilə məşğul olurlar. Bu adamların ortaya normal bir iş qoymağa savadları, bacarıqları çatmır, amma danışanda ağızlarına çullu dovşan sığmır"

Məlum olduğu kimi, qarşıdan 2014-cü il bələdiyyə seçkiləri gəlir. Müxalifət düşərgəsində seçki hazırlığı hiss olunmasa da, bəzi partiyalar seçki marafonuna start verib. Qeyd edək ki, bələdiyyə seçkiləri əksəri siyasi təşkilatlar üçün cəzbedici görünmədiyindən prosesə maraq göstərmirlər. Amma deyəsən, bu payız keçiriləcək seçkidə bir qədər fərqli mənzərə yaşanacaq. Bu və ya digər məsələlərlə bağlı "Unikal"a müsahibə verən Azərbaycan Sosial Demokrat Partiyasının sədri Araz Əlizadə də belə düşünür.

- Qarşıdan gələn seçkilərdə iştirak etməyi düşünürük. Artıq bununla bağlı qərarımız var. Budəfəki seçkidə daha çox namizədlə prosesə qoşulmaq istəyirik. Çalışacağıq ki, mübarizəmizin nəticəsi uğurlu olsun.
- Bundan əvvəlki bələdiyyə seçkilərində iştirak edərək, uğur qazanmısızmı, yəni hər hansı təcrübəniz varmı?
- Ötən bələdiyyə seçkilərində bir neçə nəfər Sosial Demokrat Partiyasının nümayəndəsi iştira edib. Eyni zamanda, bələdiyyə müşavirlərimiz də olub. Ona görə də müəyyən təcrübəmizin olduğunu demək olar. Bu mənada, hər hansı bir narahatlığımız yoxdur. Seçkiyə hazırlaşırıq, hansı dərəcədə uğur qazanacağımızı zaman göstərəcək.
- Araz müəllim, Azərbaycanda seçki prosesi, seçicilərin münasibəti və digər məsələlərlə bağlı spesifik mövqeyiniz olurdu. Qarşıdan gələn seçkidən nə gözləyirsiniz, seçicilərimizin seçkiyə yanaşmasında hər hansı dəyişiklik varmı?
- Azərbaycan seçiciləri daha da passivləşiblər. Bundan əvvəlki dönəmdə də seçkilərlə bağlı xoş sözlər demək mümkün deyil. Bizdə seçicilərin öz səsini 5-10 manata satdığı dönəm olub. Bəzi aktiv seçicilər xırda pula həyatının bir dönəmini satırdı. İndi isə ümumiyyətlə, passivləşib və hər hansı münasibətini bildirə bilmir.
- Sizcə bu passivliyin səbəbi nədir?
- Əsas səbəblərdən biri odur ki, müxalifət zəifdir, biz də o cümlədən. Seçilən namizədlər də çox vaxt ümidləri doğrultmayıblar. Ona görə də insanların seçkiyə, namizədin dediklərinə əhəmiyyət vermir və inamsızlaşır və passiv olur. Bələdiyyə seçkilərində bu passivlik daha artıq dərəcədə müşahidə olunur.
- Müxalifət nümayənələri deyirlər ki, bələdiyyələrin statusunun aşağı olması və bu kimi digər amillərə görə bələdiyyə seçkilərinə əhəmiyyət verilmir...
- Sizə bir söz deyim. Gəlin görək, AKP necə oldu ki, hakimiyyətə gəldi? Bu partiya və onun rəhbəri Ərdoğan əvvəlcə bələdiyyə seçkilərində qalib gəldilər, sonra da parlament seçkilərində. Bələdiyyə seçkilərində qalib gəldilər, yaxşı işlədilər, sonra parlament seçkilərində qalib gəldilər, indi də ölkəni darma-dağın edirlər. Bizdə isə tamamilə başqa mənzərədir.
- Araz müəllim, 2013-cü il prezident seçkilərindən sonra ümumilikdə ictimai-siyasi həyatda passivlik hökm sürür. Bunu nə ilə əlaqələndirirsiniz?
- Aktivlik deyəndə siz onu fikirləşirsiz ki, hər gün kimsə çıxsın çığır-bağır salsın. Bilirsiniz, aktivlik həmişə seçki kampaniyası dövründə olur. Bu, bütün dünyada norma kimi qəbul olunur. Amma nədənsə, bizdə elə bilirlər ki, səs-küy salmayanda siyasi fəaliyyət göstərmək olmur.
Bilirsiniz, Azərbaycanda çox şey ifrat dərəcədə qəbul olunur. Bizdə elə bilirlər ki, siyasi aktivlik küçə yürüşləridir, mitinqlərdir, polislə əlbə-yaxa olmaqdır. Bu kimi hadisələr baş verəndə onda ölkədə siyasi aktivliyin olduğunu deyirlər. Əslində isə siyasi aktivlik beyinlərdə olmalıdır. Azərbaycanın radikal müxalifəti neçə ildir siyasi səhnədədir, hakimiyyətdə də olublar, amma bir dənə də konsepsiya ortaya qoymayıblar. Nə ölkəni böhrandan çıxarmaq proqramı, nə Qarabağ probleminin həlli ilə bağlı ağıllı bir təklif veriblər. Liderlərinin də fəaliyyəti göz qabağındadır. Radikal müxalifət liderləri ancaq demaqogiya ilə məşğul olurlar. Bu adamların ortaya normal bir iş qoymağa savadları, bacarıqları çatmır, amma danışanda ağızlarına çullu dovşan sığmır.
- Ancaq beynəlxalq aləm tərəfindən də, Azərbaycan cəmiyyəti tərəfindən də müəyyən dərəcədə qəbul olunan müxalifət elə onlardır...
- Beynəlxalq aləm dedikdə, siz Avropa dövlətlərini və Amerika Birləşmiş Ştatlarını nəzərdə tutursunuz. Onların dünyaya verdikləri demokratiyanın nümunəsi ərəb ölkələrinin "xoşbəxt" həyatıdır və Ukraynada faşistlərin hakimiyyətə gəlməsidir. Xaricdən heç bir ölkə Azərbaycan üçün xoşbəxtlik istəmir. Onlar ancaq öz maraqlarını güdürlər. Öz maraqlarını güdmək üçün də özlərinin beşinci sütunlarını yaradırlar. AXCP, Müsavat və onların ətrafındakılar Avropa dövlətlərini və Amerika Birləşmiş Ştatlarının Azərbaycandakı beşinci sütunudur. Əlbəttə ki, həmin dövlətlər müxalifət kimi ancaq özlərini beşinci sütunu olan partiyaları tanıyacaqlar. Prezident seçkilərində prosesi müşahidə edən ATƏT-in nümayəndəsi demişdi ki, külli miqdarda saxtakarlıq olub. Mən ona sual verdim ki, 300 nəfər nümayəndəniz seçki prosesini izləyib, qutuya qanunsuz olaraq, bir dənə bülleten atıldığını tuta bilmisinizmi, dedi ki, xeyr. Soruşdum ki, bir dənə karusel prosesini müşahidə etmisinizmi, dedi ki, xeyr. Onda soruşdum ki, nəyin əsasında Azərbaycanda seçkilərin saxtalaşdırıldığını iddia edirsiz. Cavabında bildirdi ki, bizə Milli Şuranın üzvləri tərəfindən məlumat verilib və ona uyğun da qərarımızı veririk. Mən də söylədim ki, əgər Milli Şuranın üzvlərinin verdiyi məlumat əsasında seçkiyə qiymət verəcəkdinizsə, o zaman Azərbaycana gəlməyə ehtiyac yox idi. Bax, həmin beynəlxalq təşkilatların vəd etdiyi demokratiya budur. Ona görə də həmin beynəlxalq təşkilatların, Qərb dövlətlərinin mövqeyi məni maraqlandırmır. Onlar o qədər yanlış mövqedədirlər ki, indi Ukraynada baş verənləri demokratiya adlandırırlar. Liviyada Qəddafinin öldürülməsini demokratiyanın bərqərar olması kimi dəyərləndirirlər. Yəni, demokratiya Avropa Birliyinin, ABŞ-ın əlində tutduğu bir dəyənəkdir. Onlara nökərçilik eləməyən qüvvələrin başını isə bu dəyənəklə əzirlər.
- Daxili auditoriyaya nüfuz edə bilirlərmi, yerlərdə dəstəkləri varmı?
- Onların cəmiyyətdən heç bir dəstəyi yoxdur. Milli Şurada doqquz partiya və yüzdən artıq QHT birləşmişdi. Hamısı bir yerdə gücəndilər və beş faiz səs aldı. Bunun özü göstərir ki, Milli Şurada təmsil olunun bütün müxalifət partiyalarının cəmiyyətdə heç bir nüfuzu yoxdur.
- Seçkidən sonra Milli Şuranın parçalanmasını necə dəyərləndirirsiniz?
- Bu, daimi prosesdir. Hər dəfə seçkidə məğlubiyyətə düçar olurlar, günahı bir-birlərinin üstünə atıb parçalanırlar. Bilirsiniz, yaz gələndə pişiklər öz tələbatlarını ödəyənə qədər miyoldamağa başlayırlar. Tələbatları ödənəndən sonra növbəti bahara qədər susurlar. Seçki vaxtı gələndə, pul iyi hiss edəndə müxalifət aktivləşir. Xüsusən də bunlara göstəriş gələndə ki, icazəsiz mitinqlərə, küçə yürüşlərinə çıxın, o saat aktivləşirlər. Həmin xarici qüvvələr də bundan istifadə edib Azərbaycan hakimiyyətinə təzyiq edirlər. Azərbaycan müxalifəti Qərb dövlətlərinin bu sifarişlərini qəbul edirlər, pullarını alıb ciblərinə qoyurlar, sonra da hərəkətə keçirlər. Ölkənin milli maraqlarına ziddi olan prosesləri həyata keçirirlər, missiyalarını başa vurub kənara çəkilirlər. Növbəti sifariş alana kimi passiv olurlar.
- Maraqlı məqamlardan biri odur ki, əgər Siz deyən kimi bu təşkilatlar eyni yerdən sifariş alırlarsa, niyə AXCP ilə Müsavat bir-birlərini qırırlar, düşmənə çevriliblər?
- Bunlar hamısı Xalq Cəbhəsində olublar. Hakimiyyətdən gedəndən sonra pərən-pərən düşdülər, ayrı-ayrı təşkilatlar yaratdılar. Xozeynləri göstəriş verəndə ara-sıra birləşirlər. Sonra onların maddi maraqları ortaya çıxır və ayrılırlar. Seçki kampaniyası dövründə bunlara Milli Şurada iştirak üçün pul verirdilər. Amma seçki qurtarandan sonra hərənin öz payı olur. Nəyə görə başqası ilə bölüşməlidir? Ona görə də seçkidən sonra bir-birinə düşmən olurlar. Hərə bir tərəfdə xımır-xımır öz payını yeməklə məşğul olur.
- Bundan sonrakı dönəmdə AXCP və Müsavat başda olmaqla radikal müxalifət üçün hər hansı bir perspektiv görürsünüzmü?
- Bu düşərgəyə Azərbaycan xalqı qiymət verib və perspektivini müəyyənləşdirib. Hamısı birləşdi, gücəndi, cəmi beş faiz səs topladı. Belə olan təqdirdə bu düşərgənin hər hansı bir perspektivinin olacağını demək düzgün olmazdı. 2013-cü il məğlubiyyətindən sonra bu adamlara heç o beş faiz də səs verilməyəcək.
- Uzun müddətdən bəri bu kimi fəkirlər səslənsə də, tamamilə çöküb sıradan çıxmırlar. Bunu nə ilə əlaqələndirirsiniz?
- Onlar heç nəyə nail olmayacaqlarını bilirlər, amma siyasətdən getmirlər, Çünki siyasət onlar üçün gəlir yeridir. Əgər sizə "Unikal" qəzetindən 10 min manat pul versəydilər, o qəzetdən gedərdinizmi, xeyr. Yəni, Əli Kərimli də, İsa Qəmbər də müxalifətçiliyə gəlir mənbəyi kimi baxırlar. Onlar siyasi fəaliyyətlə məşğul olmaqla maaş alırlar. Axı onlar kim idilər? İsa Qəmbər akademiyada kiçik elmi işçi idi, Əli Kərimli isə tələbə. İndi baxın görün, həm bazburutları var, həm bahalı maşınları, cangüdənləri, xaricdən gələn yüksək maaşları var. Ona görə də bu adamlar millətin maraqlarını deyil, yalnız öz ciblərini güdürlər. Belə adamlar hər zaman pula görə vətəni də milləti də satarlar. Əvvəllər onlar əsl simalarını gizlədə bilirdilər, artıq bu, mümkün olmadığına görə xalq onların hansı yuvanın quşu olduğunu bilir.
Z.MƏMMƏDLİ